16 listopada w auli szkoły miało miejsce niezwykłe spotkanie z okazji Międzynarodowego Dnia Tolerancji. Zacni goście, aura auli, ujmująca formuła i ważki temat spotkania.
Wszystko to sprawiło, że w zwykły szkolny dzień przenieśliśmy się do krainy tolerancji. Słowo wstępne naszego spotkania wraz z powitaniem gości należało do dyrektora szkoły pana Jerzego Janulewicza. Pan Dyrektor wyraził naszą radość ze wspólnego celebrowania święta tolerancji. Wspólną, bo dzieloną z uczestnikami Warsztatów Terapii Zajęciowej w Ornecie, panią kierownik Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie Alicją Grodowską, panią dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 w Ornecie Dorotą Ring, panią dyrektor Miejsko-Gminnej Biblioteki Publicznej w Ornecie Elżbietą Suchodolską, panią dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ornecie Henryką Wołodźko oraz panem przewodniczącym Rady Miejskiej w Ornecie Józefem Uzarem.
Zacnych gości wraz z młodzieżą naszej szkoły przeniesiono, w konwencji artystycznej, w przestrzeń tolerancji. Uczniowie klas drugich i trzecich gimnazjum oraz licealiści zgotowali nam artystyczną ucztę z motywem tolerancji w roli głównej. Składało się na nią wiele różnorodnych wystąpień. Deklamacje wyrafinowanej poezji – jak choćby „Odys” Staffa.
Wzruszające popisy wokalne Natalii Więckiel i Gabrysi Żołądek – by wspomnieć tylko brawurowe wykonanie piosenki „Dziwny jest ten świat” Niemena, które publiczność doceniła owacją. Ale także podniosły w swej wymowie, podkreślonej oprawą muzyczną, pokaz flag państwowych. A wszystko to okraszone celnymi cytatami spolegliwych opiekunów ludzkości, jak chociażby św. Tomasz z Akwinu.Całość uzupełniały trafne obserwacje na temat tolerancji czerpane z prozy życia. Ich wspólny mianownik stanowiła refleksja, która uświadomiła nam, że właściwie każde odstępstwo od ogólnie przyjętej normy, może stanowić pożywkę dla zachowań nietolerancyjnych. Do obserwacji tych nawiązał także p. dyrektor Janulewicz w swoim słowie podsumowującym nasze spotkanie.
Kończąc je poprosił, abyśmy zabrali przesłanie tego spotkania do … codziennego życia. Tylko tyle. I aż tyle…
