TEMAT:

Znalazłam info że za gauleitera Kocha w latach 1935-39 w Ornecie wybudowano ponad 800 mieszkań. Tak zwane domki Kochówki wyrastały w Prusach jak grzyby po deszczu na początku lat trzydziestych. Taki domek kosztował około 5000 marek i nie stanowiło to olbrzymiego wydatku dla pracującej rodziny. Każdy domek miał w standarcie ogródek. Nie miał za to WC i łazienki.

zosia napisał: Znalazłam info że za gauleitera Kocha w latach 1935-39 w Ornecie wybudowano ponad 800 mieszkań. Tak zwane domki Kochówki wyrastały w Prusach jak grzyby po deszczu na początku lat trzydziestych. Taki domek kosztował około 5000 marek i nie stanowiło to olbrzymiego wydatku dla pracującej rodziny. Każdy domek miał w standarcie ogródek. Nie miał za to WC i łazienki.

Aby wyjaśnić sytuację należy dodać, że realna cena takiego domku była wyższa o kolejne 5000 marek.Różnicę pokrywał budżet państwa.
To był propagandowy chwyt. Podobny jak z samochodem dla każdego Niemca, czyli Volkswagenem (samochód ludowy dosłownie)
Naziści nie żałowali środków na takie cele. Konsekwencją tego i innych działań (potężne zbrojenia) był gigantyczny wzrost zadłużenia wewnętrznego Niemiec.Ekonomiści twierdzą, że Hitler MUSIAŁ rozpocząć wojnę w 39 roku. Finanse państwa były w stanie krytycznym i dopiero zdobycze Wehrmachtu na jakiś czas poprawiły sytuację. Entuzjaści uważają że ,,genialny" Hitler w ciągu dwóch lat zlikwidował bezrobocie w Niemczech. Kolejny mit-rozpoczęty pobór do armii wchłonął z rynku pracy ponad milion młodych mężczyzn którzy ,,zniknęli " z ewidencji Urzędów Pracy. RAD czyli Służba Pracy Rzeszy (odpowiednik OHP) również wchłonął kilkaset tysięcy młodych ludzi w wieku przedpoborowym. I po hitlerowskim ,,cudzie"....

Dzięki również niemu w 45 musieli zostawić swoje piękne domki z ogródkiem dla dziczy słowiańskiej.

Mam zapytanie do szanownych forumowiczów. Moja ciotka mieszka przy szkole podstawowej z samolotem. Czy domki na Kwiatowej pochodzą z tego programu?

Według mnie - tak. Dlatego, że na przedwojennej mapie wydanej w 1939r budynki na ,,potencjalnej" Kwiatowej nie były naniesione (prawdopodobnie nie uaktualnili mapy). Podobnie z budynkami przy Ogrodowej, Sadowej, Piaskowej, Pieniężnego. To prawdopodobnie rzeczone ,,kochówki".

W Wormditt mieszkańcy potrafili ten trudny temat, w miarę możliwości rozwiązywać sami.

Erich Koch – niemiecki nazista, gauleiter i ostatni nadprezydent Prus Wschodnich w latach 1933–1945, jednocześnie od 1941 szef Zarządu Cywilnego Okręgu Białystok i komisarz Rzeszy dla Ukrainy, zbrodniarz wojenny.

Jak z tej notatki widać dopiero od 1933r był gauleiterem, natomiast budownictwo mieszkanie akurat w naszym miasteczku miało się bardzo dobrze.
Korzystając ze żródeł w moim, mam nadzieję dość czytelnym tłumaczeniu.
Geschichtliche Entwicklung der Stadt Wormditt im Überblick
(1308-1930)
Kurzfassung nach Franz Buchholz, Bilder aus Wormditts Vergangenheit, Wormditt 1931
Budowa budynków mieszkalnych
W latach dwudziestych, gdy ponownie rozpoczęto budowę mieszkań, luki pomiędzy budynkami w starych obszarach zabudowy miasta zostały po raz pierwszy wykorzystane do budowy nowych budynków. Ze względu na duże braki mieszkaniowe konieczne było jednak natychmiastowe opracowanie nowego planu zagospodarowania przestrzennego i rozwoju. Mistrz budowlany Albrecht przedłożył plany radzie miejskiej do zatwierdzenia w 1924 roku. Nic nie stało na przeszkodzie dalszemu rozwojowi miasta.
Na Bahnhofstrasse, około 80 metrów za Mleczarnią, zbudowano 28 mieszkań w siedmiu solidnych, czterorodzinnych domach pokrytych klinkierem. UtworzyLy oni plac z zamkniętym placem i zostali wpisani na listę pod adresem "Siedlung", przemianowaną później na "Horst-Wessel-Platz". W latach 1926/27 firma Leo Klawki wybudowała dwa trzypiętrowe domy po południowej stronie ulicy Bahnhofstrasse/kwatera Anger z lokalami usługowymi na parterach i 10 komfortowymi apartamentami na wyższych kondygnacjach.
W 1927 r. mistrz malarz Schneider i spedytor Maßnick wybudowali w Anger dwupiętrowe budynki mieszkalne, a na miejscu swojego starego domu mistrz piekarski Basener wybudował nowy dom z dwoma mieszkaniami.
To tylko kilka przykładów wielu prywatnych inicjatyw w budownictwie mieszkaniowym; oferty wynajmu były skierowane głównie do lepiej sytuowanej klasy średniej.
Braki mieszkaniowe były jednak większe wśród szerokiej klasy biedniejszych ludzi. Szukali mniejszych i prostszych mieszkań, za które mogliby również płacić czynsz.
To przede wszystkim instytucje publiczne i kościelne starały się wypełniać swoje zobowiązania społeczne poprzez budowę prostych mieszkań.
Po północnej stronie Anger, przy późniejszej Arndtstrasse, katolicka parafia wykupiła sprzedaną wcześniej miastu działkę i wybudowała szereg czterech dwukondygnacyjnych domów z zagospodarowanym poddaszem. Dwadzieścia jedno- do trzypokojowych mieszkań zostało przydzielonych w zależności od potrzeb wnioskodawców. Te domy szeregowe nazywano "domami arcykapłanów".
Niskopiętrowe osiedle mieszkaniowe w Melcherwaldzie
Większy projekt budowy mieszkań w zabudowie szeregowej został zrealizowany przez "Ostpreußische Heimstätte GmbH" z Królewca, która została założona w 1919 roku i założyła oddział w Wormditt. Spółka kupiła działkę o powierzchni ok. 52 akrów pomiędzy Pillau. Melcherwaldem a Drewenzem. w celu wybudowania osiedla mieszkaniowego o niskiej zabudowie z 68 częściowo dwu- i częściowo parterowymi domami. Łącznie 120 rodzin miało otrzymać nowe miejsce do życia w tym pięknym otoczeniu. Były to proste mieszkania jedno- i dwupokojowe. Mieli światło elektryczne i wodę; brakowało jeszcze kanalizacji. Każdy dom miał małą przybudówkę gospodarczą, dzięki czemu rodziny mogły trzymać kilka królików, a nawet prosięta. Mieli oni również możliwość uprawy ziemniaków, warzyw i owoców na swoich stosunkowo dużych działkach.
Do 1930 r. ukończono 24 domy w zabudowie bliźniaczej i 12 domów robotników rolnych z łączną liczbą 60 mieszkań, co stanowiło połowę planowanych mieszkań. Z pewnością trudna sytuacja na rynku kapitałowym uniemożliwiła ukończenie całego projektu. Nie było to jednak kontynuowane w późniejszych latach.
Osada była oddzielona od miasta przez rzekę Drewenz; prowadził tam jedynie objazd przez Pillau. Osadnicy starali się uzyskać bezpośrednie przejście przez Drewenz od administracji miasta. Po długich negocjacjach ze spółdzielnią osadniczą, rada miejska zdecydowała w 1932 roku o budowie mostu dla pieszych nad Drewenz. Miasto przejęło koszty wynagrodzeń dla wykwalifikowanych pracowników w wysokości 500 RM i dostarczyło wszystkie materiały budowlane. Spółdzielnia drogowa osadników zobowiązała się do wytyczenia drogi po stronie osadnictwa od Heimstättenweg do Drewenz.
Strome zbocze od osady do Drewenz zostało usunięte, a ziemia została wyrównana przed mostem, który został zbudowany bez schodów, tak aby można go było przejeżdżać również wózkami ręcznymi. Oprócz mieszkańców n osiedla mieszkaniowego, mieszkańcy Mehlsackerstrasse mają teraz lepsze połączenia z miastem i dworcem kolejowym.

Na początku lat trzydziestych, cała działalność budowlana w Wormditt stanęła w miejscu. W 1930 roku ukończono 13 budynków z 22 mieszkaniami, w 1931 roku ukończono tylko pięć budynków z sześcioma mieszkaniami. W 1932 roku prawie nic się nie rozwinęło. Prawdopodobnie można by udostępnić kolejne 10 mieszkań, ale nie w nowym budynku, ale w budynku, który został już zbudowany w okresie inflacji. To "Speicher" przy dworcu kolejowym. Budynek pierwotnie przeznaczony był do przechowywania ziarna, które miało być ładowane pociągiem. Nie była już w stanie spełniać swojej funkcji, ponieważ przedsiębiorstwo zawiodło. W ten sposób "Speicher" był wykorzystywany jako magazyn mebli, aż do momentu, gdy został kupiony przez firmę osadniczą i przekształcony w dwu- lub czteropokojowe mieszkania, które były oferowane głównie urzędnikom państwowym.

Szacuje się, że w latach 1920-1932 w Wormditt wybudowano około 250 mieszkań. Zmniejszyło to nieco niedobór mieszkań, ale w żadnym wypadku go nie wyeliminowało; nadal istniał poważny niedobór tanich, prostych i małych mieszkań.

Dla niewtajemniczonych:
"Horst-Wessel-Platz" - obecnie nazywany PUR, nazwa ta związana jest powojenną historią.

apartamenty Leo Klawki to nad sklepem Społem i dawną Stokrotką

Arndtstrasse - to Mickiewicza

Niskopiętrowe osiedle mieszkaniowe w Melcherwaldzie - to stare domki przy Polnej Zarzecznej.

Tak miasto próbowało same rozwiązywać problemy mieszkaniowe, nie oglądając się na programy rządowe w rodzaju Mieszkanie+.

Łoł jestem pod wrażeniem. Temat po 9 latach ożył merytorycznym podsumowaniem. Dzięki.

Adamnel napisał:,, Niskopiętrowe osiedle mieszkaniowe w Melcherwaldzie - to stare domki przy Polnej Zarzecznej."
Sądzę, że te budynki to osiedle Pillau (dawna osada Prusów na podgrodziu), a Melcherwald to las za osiedlem.

Tak jest w Historii Ornety Buchholza, widocznie tak to nazywali współczśni.
Po za tym Pilau bliżej obecnej Dąbrowskiego natomiast las za Osiedlem to Hospital Heide

Na opracowaniu Buchholza Bilder aus Wormditts Vergangenheit bazował Stanisław Achremczyk więc można założyć że to wiedza co najmniej wiarygodna. Pozostaje kwestia tłumaczenia. Książka którą posiadam jest wydrukowana gotykiem, po kilku próbach jej rozpracowania poddałem się.

Melcherwald to Hospitalheide.

To co napisałem jest z Buchholza skrótowa część normalnym niemieckim