- Opisałbyś to kiedyś, ,,Ucho”!
Tak jeden z moich kompanów rzekł
podczas spotkania, nie na sucho,
a był to jeszcze XX wiek.
W ,,Gotyckiej” wtedy siedzieliśmy –
w ostatniej sali – na wprost wejścia,
,,Egri Burgundi” sączyliśmy.
Kwiat Ornety – wszyscy ,,po przejściach”.
W oparach koślawej wolności
rodzime snuliśmy historie,
niejeden mógłby pozazdrościć
nam animuszu i euforii.
Facecji ciągle przybywało,
(mógłby to być pijacki bełkot?)
nam jakoś to nie przeszkadzało,
na stole pojawił się ,,Merlot”.
Prośba była oryginalna,
nie puściłem jej mimo uszu;
autentyczna i niebanalna,
a gdzie złożona? – a w ratuszu!
Więc obiecałem, że opiszę,
a ,,Pędzel” na to: - Spisz ,,Uszko”, spisz.
Ja kiedyś z tego cię rozliczę,
pamiętaj bracie: noblesse oblige!
Słowa, jak zawsze – dotrzymałem
(więc myślę, że jesteśmy kwita)
i ,,Stację Wormditt” napisałem.
Szkoda, że ,,Pędzel” nie przeczyta…
