TEMAT:

Zdjęcie Kościoła Ewangielickiego w Ornecie wybudowanego w latach 1829-30 według planów Karola Fryderyka Schnickla. W 1873 dobudowano drewnianą dzwonnicę którą następnie w 1905 zastąpiono nową wierzą i przebudowano cały kościół. Ołtarz z roku 1861. Zdjęcie z lat 1915-1920. Wormditt - Evangielische Kirche
po wojnie mieściła się w nim cerkiew prawosławna

fotopolska.eu/20577,foto.html

po remoncie wygląda znacznie gorzej niestety fajne zdięcie

Ulica Gustaf Adolf Strabe - obecna Aleja Wojska Polskiego. Widoczny kościół ewangielicki.

Ciekawe, co by było jak by się rozrosły drzewa na tym skrzyżowaniu? i stały się zabytkami:)



PS. DAN podejmij rekawice

Do BronZ:
Zgodnie z napisem na zdjęciu wychodzi na to,że przedwojenna ul. Elbląska zaczynała się od skrzyżowania obecnych ulic: Alei Wojska Polskiego, Podgórnej, Osiedla Dąbrowskiego i Warmińskiej. Zatem "kawałek" obecnej Alei (w dół) był przed wojną Elbląską, a nie ul. Gustawa Adolfa. Chyba że napis na tej pocztówce jest błędny. Vide: zdjęcie dodane przez Ewę. Prawie to samo miejsce, ale inny opis.

przepraszam za literówkę. Oczywiście: "Osiedla Dąbrowskiego".

Masz racje

Do Ewa:
Jak rozumiem, nie jest to obecnie świątynia prawosławna?
Pamiętam, że pop był na początku lat siedemdziesiątych "ulubieńcem" dzieci z Alei (katolików!) Miał smaczne malinówki.

Teraz jest to nadal cerkiew prawosławna. Tylko pop młodszy. Też jestem wspomnianym dzieciakiem z Aleji. Dostawałam cukierki nawet na przełomie lat 80/90.

Teraz jest to nadal cerkiew prawosławna. Tylko pop młodszy. Też jestem wspomnianym dzieciakiem z Aleji. Dostawałam cukierki na przełomie lat 80/90 . Nie znam obecnego popa, ale ten wspomniany cieszył się ogromnym szacunkiem mieszkańców ulicy .

Prawie vis a vis cerkwi znajdowała się kuźnia p. Jakubiaka. Pamiętam, że jako dziecko co piątek patrzyłem na piękne konie czekające "w kolejce" na podkucie. Potem zaś, czego nie polecam, czepialiśmy się z kolegami wozów ciągnionych przez konie i tak jechaliśmy do skrzyżowania z Elbląską. Rzadziej w drugą stronę, prawie pod drewnianą budkę p. Chlastowej.. Obok stał kiosk z gazetami p. Ninkowej.
A propos, czy sklep sporzywczy na Alei nazywa się jeszcze od imienia kierowniczki, którą pamiętam jako dziecko: "Irena".
Kiosk przy Elbląskiej też miał swoją nazwę. Od narodowości kobiety, którą jako szkrab pamiętam jako starowinkę (kupowałem u niej papierosy dla dziadka) - "Niemka". Dawno nie byłem w Ornecie, więc nie wiem, czy jeszcze tam jakiś kiosk stoi.
Była też na "górce" zielona "Budka", w której mężczyźni wieczorami w sobotę popijali piwo, a dzieci kupowały oranżadę zamykaną na ceramiczne korki. Trzęsło się wtedy butelką i uderzając kciukiem w metal na boku butelki otwierało się ją dość "wybuchowo", a potem szybko przykładało usta do butelki, by nie uronić ani kropli czerwonego lub żółtego płynu.
Fajnie powspominać.

ben napisał: Do Ewa:

Przepraszam bardzo ale ostatnio nie mam czasu na przeglądanie forum. Dysponuje Pan dużą wiedzą o naszym mieście. Może Pan napisać w jakim latach mieszkał w Ornecie ?

Na Alei mieszkałem od 1964 r. do 1973 r. albo do 1974 r. Trochę czasu więc upłynęło. Potem przez parę lat mieszkałem na 1 Maja w "nowych blokach". Moja wiedza o Ornecie jako mieście jest raczej niewielka, dlatego z zainteresowaniem przeczytałem wszystkie posty odnoszące się do jej historii. Tam zaś, gdzie zauważyłem nieścisłość, starałem się ją uzupełnić lub wyjaśnić, mając nadzieję, że informacje, którymi dysponuję, komuś się tam do czegoś przydadzą.
Szkoda tylko, że to forum nieco "zamarło". Rozumiem, że stało się to z braku czasu osób chętnie się na nim udzielających, ale nie przybywa nowych, zwłaszcza orneciaków i ornecianek.
Przyznaję, że to miasto wiele dla mnie znaczy i zamierzam dać temu wyraz w jednej ze swoich książek. Może nawet dwóch, chociaż tę drugą, o ile powstanie, odniosę do czasów Glappo. Szkoda że nie popularyzuje się sylwetki tego Warma związanego nie tylko z Ornetą, (a raczej grodem ulokowanym w tym miejscu przed założeniem Ornety i będącym bardzo znaczącym "centrum" dla Warmow), ale z Lidzbarkiem oraz Braniewem. Jego udział w Wielkim Powstaniu Prusów nie był wcale mniejszy niż popularnego na Warmii i Mazurach (imię nadane jednej ze szkół, pomniki) Herkusa Monte, który Warmem nie był, ale Natangiem.
Pozdrawiam i ze zniecierpliwieniem czekam na kolejne Pani wpisy.

Witam
No tak, po bułki w czasie przerwy biegało się do,, Ireny" lub do wojskowego na osiedlu.
Kiosk koło pogotowia zniknął kilka lat temu.
Kobieta która w latach 70-tych w nim pracowała miała na imię
Klara.Po polsku mówiła poprawnie ale liczyła tylko po niemiecku.
A przy okazji-czy ktoś pamięta zlewnię mleka na wprost skrzyżowania z ul. Warmińską?
Ja pamiętam ale znajomy twierdzi że niczego takiego nie było.Potrzebuję potwierdzenia.

ben napisał: Przyznaję, że to miasto wiele dla mnie znaczy i zamierzam dać temu wyraz w jednej ze swoich książek. Może nawet dwóch, chociaż tę drugą, o ile powstanie, odniosę do czasów Glappo. Szkoda że nie popularyzuje się sylwetki tego Warma związanego nie tylko z Ornetą, (a raczej grodem ulokowanym w tym miejscu przed założeniem Ornety i będącym bardzo znaczącym "centrum" dla Warmow), ale z Lidzbarkiem oraz Braniewem. Jego udział w Wielkim Powstaniu Prusów nie był wcale mniejszy niż popularnego na Warmii i Mazurach (imię nadane jednej ze szkół, pomniki) Herkusa Monte, który Warmem nie był, ale Natangiem.
Pozdrawiam i ze zniecierpliwieniem czekam na kolejne Pani wpisy.

A ta pierwsza o czym ma traktować ?