W opracowaniu Wojciecha Wółkowskiego
Początki zamków warmińskich – problem pierwotnych układów funkcjonalno-przestrzennych zamków dominium warmińskiego do połowy XIV w. orneckie założenie warowne opisane jest następujące
Przypuszczalnie pierwotnie składało się ono z dwóch części: zamku właściwego na zbliżonym do prostokąta planie o wymiarach ok. 29 x 38 m, położonego w północnym rejonie zespołu, i romboidalnego obszaru południowego. Jak można domniemywać na podstawie nowożytnych lustracji, to ta północna część pełniła funkcję rezydencji biskupiej (tu mieściła się m.in. kaplica zamkowa). Do jej północno-zachodniej kurtyny przylegał niewielki dwudzielny (sądząc po obrysie piwnic) dom zamkowy. Sklepienia jego piwnic wykonano w sposób analogiczny do tych w zamkach w Lidzbarku Warmińskim, Działdowie, Ostródzie czy Olsztynku, co potwierdzałoby datowanie budowli na ok. połowę XIV w.
Jak wskazują zachowane fundamenty, w narożniku północnym mogła wznosić się jakaś wieża (sklepienia znajdujących się do dziś w tym miejscu piwnic określane są jednak zwykle jako nowożytne). Do kurtyny północno-wschodniej przywierał prawdopodobnie już od początku funkcjonowania założenia jakiś obiekt kubaturowy - jego istnienie tłumaczyłoby bowiem charakterystyczny rzut piwnic domu zamkowego.
Niewielki zamek ornecki nie był więc w stanie przez dłuższy okres odgrywać roli głównej siedziby biskupiej i gdy tylko stało się to możliwe, przeniesiono ją do warowni
lidzbarskiej, odpowiadającej swoją skalą pozycji duchownego.